അക്ഷരങ്ങൾ പരാഗണം നടത്തിയ കവിത.
കരിംപച്ചയിൽ ജപം കൊണ്ട് ജീവിതം തുന്നുന്ന തുളസി.
നൊന്ത് നൊന്ത്
ആകുലതകള്‍ ചുകക്കുന്ന ചെമ്പരത്തി.
നനഞ്ഞ മണ്ണിൽ
നിറഞ്ഞു പൂത്തൊരു നന്ത്യാർ വട്ടം.
നീയാണ്
പകൽച്ചൂരും രാച്ചൂടും..
രാത്രിയമർന്ന് വെയിലു കത്തുമ്പൊ
കിനാവ് വിതയ്ക്കുന്നവൾ..
നിനക്കായാണ് ആകാശങ്ങൾ പൂക്കുന്നത്..
നിനക്കായാണ്
മണ്ണ് നിഴലുകൾ
വരയ്ക്കുന്നത്..